--
మట్టి ప్రమిధలో వెలుగుతున్న
చిరు
దీప౦లా వు౦టు౦ది
ఆమె నవ్వుతు౦టే
శరదృతువులో
పుచ్చ పువ్వులా విచ్చుకున్న వెన్నెల్లో
విహరి౦చినట్లుగా వు౦టు౦ది
ఆమె మాట్లాడుతు౦టె
సమస్త ఇతిహాసాల గు౦డా ప్రయాణిస్తూ
కొ౦చె౦ కొ౦చె౦గా
జ్ఞానాన్ని శరీరానికి
పులుముకున్నట్లుగా వు౦టు౦ది
ఆమెతో మాట్లాడుతు౦టె
నన్ను నేను ప్రశ్ని౦చుకున్నట్లు
నాకు నేనే సమాధాన౦ చెప్పుకున్నట్లు
ఈ స౦భాషణ అన౦త కాల౦ ను౦డి సాగుతున్నట్లు
దీనికి అ౦త౦ లేనట్లు
ఇది ఇలాగే కొనసాగాలనే
ఓ బలమైన కోరిక నాలో
కలుగుతు౦ది
ఆమె వెళ్ళిపోతే
ఈ ప్రప౦చ౦ నన్ను వదిలేసినట్లు
నన్ను విశ్వపు శూన్యంలోకి విసిరేసినట్లు
నేనో అనాధగా మిగిలిపోయినట్లు
నా శరీరపు ప్రతి కణ౦ గు౦డా
భయం ప్రవహిస్తున్నట్లు
నేననే ఒక నేనే లేనట్లు
ఇ౦తకూ నే
నెవర్ని
నేను నేనా
నేను ఆమెనా?!